മഞ്ഞിന്റെ മസ്ലിൻ
മനോഹര നൂപുര
മഞ്ജരീ നീയെന്റെ ഭൂമി,
നാണം കവിൾചോപ്പി
ലാലിംഗനത്തിന്റെ
ചാരുത പേറും കിനാവിൽ,
എങ്ങൊയനന്തമാം
കാല നിരാമയ
കാതരമായിരിക്കുമ്പോൾ,
നിന്നിലാണുണ്മയായ്
ജീവൻ തളിർക്കുന്ന
ബന്ധുര ഭ്രൂണ നികു‌ജ്ഞം !
പോകാൻ വിടില്ല ഞാൻ
നിന്നെ യെൻ ജീവന്റെ
ജീവനായ് ചേർത്തു പിടിക്കും !
കാലാന്തരങ്ങൾ
കഴിഞ്ഞാലുമെൻ സഹ
ജീവികൾക്കായി നീ വേണം.
നിന്റെ മുലക്കാമ്പിൽ
നിന്ന് ചുരത്തുമീ
ധന്യം നുകർന്നിരിക്കുമ്പോൾ,
ആരൊക്കെയോ
കൊലക്കത്തി ചുഴറ്റുന്നു
ക്രൂരം കുഴിച്ചു മൂടീടാൻ
